Prace badawcze koncentrowały się na trzech kwestiach: publicznego dostępu do informacji, mechanizmów i procedur nadzorczych oraz angażowania obywateli w projektowaniu i realizacji polityki publicznej. Wykazały ogólnie niski poziom jakości zarządzania funduszami antykryzysowymi w świecie. I tak w większości krajów nie wprowadzono dostatecznych środków w celu zapewnienia transparentności i publicznej odpowiedzialności, niemal w połowie państw opublikowano jedynie zdawkowe informacje w tym zakresie, a jedynie w ¼ przypadków audytorzy sporządzili i opublikowali odpowiednie sprawozdania. Aż w 2/3 krajów nie stosowano przejrzystych procedur dotyczących udzielania zamówień publicznych, a w połowie państw wprowadzeniu środków polityki fiskalnej towarzyszyło omijanie normalnego procesu legislacyjnego i publicznej debaty. Uczestnictwo obywateli w tych procesach praktycznie nie istniało co oznacza, że społeczeństwa zostały wykluczone z możliwości zabierania głosu w decyzjach politycznych i wdrażaniu polityki publicznej podczas pandemii.

Na tle wzmiankowanej ogólnej słabości instytucjonalnej w świecie Polska zajęła dość dobrą pozycję plasując się w grupie 29 krajów o względnym poziomie transparentności, w towarzystwie takich krajów jak Francja, Niemcy, Słowenia, Słowacja Wielka Brytania czy USA. Pełna treść raportu jest dostępna pod adresem: https://internationalbudget.org/covid/ .