Po globalnym kryzysie finansowym powrócił i stał się niezwykle popularny problem badania teoretycznych podstaw i cech empirycznych cykli finansowych. Cykl finansowy najogólniej mówiąc polega na wahaniach w czasie poziomu ryzyka finansowego, postrzeganego przez podmioty działające na rynku finansowym. Podobnie, jak polityka pieniężna ma mieć wpływ antycykliczny wobec wahań koniunkturalnych, tak też narzędzia polityki makroostrożnościowej powinny być skonstruowane w taki sposób, aby wygładzać cykl finansowy.

Zasadniczym rezultatem empirycznym uzyskanym dotychczas było stwierdzenie, że cykl finansowy ma znacznie dłuższy okres niż cykl koniunkturalny i może być w rozwiniętych gospodarkach mierzony w dekadach. Dodatkowo amplituda tego cyklu, mierzona procentowym odchyleniem od długookresowego trendu, może być nawet dwu lub trzykrotnie większa od amplitudy cyklu aktywności sfery realnej.

Konieczne staje się zatem zbudowanie metod oceny skuteczności prowadzonej polityki makroostrożnościowej oraz natury jej interakcji z innymi rodzajami polityki gospodarczej, w tym przede wszystkim z polityką pieniężną. Zagadnienie to, dość nowe w obszarach ekonomii empirycznej, będzie przedmiotem analiz w projekcie. Skoro zasadniczym celem polityki pieniężnej jest jej oddziaływanie na cykl koniunkturalny a polityki makroostrożnościowej oddziaływanie na cykl istotnym jest zbadanie interakcji pomiędzy cyklami. Temu zagadnieniu poświęcony też będzie proponowany projekt.

Badania dotyczyć też będą związków pomiędzy sektorem realnym i systemem finansowym oraz cykli obserwowanych na rynku walutowym.